Archive: 2017

Wigilia w niedzielę – co zrobić z postem?

WIGILJA

Czy w związku z tym, że Wigilia przypada w niedzielę, katolików obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych?

Pierwszą sprawą, którą należy podkreślić, jest fakt, że przepisy kościelne nie nakładają na wiernych obowiązku wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w Wigilię Bożego Narodzenia. Post wigilijny bierze się raczej z tradycji. Jest to jednak zwyczaj stosowany powszechnie w Polsce i wynika z przygotowywania się do ważnych duchowych wydarzeń poprzez praktyki ascetyczne i pokutne. Należy jednak pamiętać, że jego złamanie nie skutkuje grzechem.

Nawet gdyby post wigilijny wynikał z przepisów kościelnych, sytuacja, gdy Wigilia wypada w niedzielę, znosiłaby ten post, bo niedziela jako święto zmartwychwstania Pana Jezusa znosi wszelkie posty.

Pomimo tego, że wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych w Wigilię Bożego Narodzenia nie jest naszym obowiązkiem, zachęca się wiernych, by dotrzymać tej tradycji, traktując ją jako element osobistej ascezy na drodze przygotowania do święta Narodzenia Pańskiego.

Zobacz:gosc.pl

RORATY 2017 ZE ŚWIĘTYM JÓZEFEM

RORATY LAMPION 2017

W dni powszednie roraty w kościele dolnym Matki Bożej Miłosierdzia: dla starszych o godz. 6.30, a dla dzieci z rodzicami od poniedziałku do piątku wieczorem o godz. 18.00. W czasie rorat poznamy bliżej postać Strażnika Skarbów – św. Józefa. Oczywiście skarbami dla niego i dla nas są Jezus i Maryja. Zachęcamy dzieci, aby na roraty przychodziły z lampionami i wzięły udział w konkursie adwentowym organizowanym podczas spotkania roratniego.

RORATY Strażnik

FaceLook

Facelook

W piątek 17 listopada 2017 r. odbędzie się w kościele Matki Bożej Miłosierdzia w Radomiu spotkanie dla młodzieży „FaceLook” o godz. 19.00 (w kościele dolnym), które w duchu chrześcijańskich wartości chce pomóc młodym w zawieraniu nowych znajomości, sympatii, przyjaźni, a może nawet w perspektywie dojrzałe związki małżeńskie. Podczas tego spotkania przewodnim tematem będzie analiza uczucia strachu. Jedynym ze środków do tego służących będzie pantomima. Natomiast drugą część spotkania będą stanowić trzy minutowe rotacyjne rozmowy pomiędzy uczestnikami, celem poznania innych, a przez rozmowy również bardziej siebie. Zapraszamy szczególnie młodzież.

ODPUST PARAFIALNY

ostra-brama

We czwartek przypada odpust parafialny z okazji święta Matki Bożej Miłosierdzia, które co roku przypada 16 listopada. Zapraszamy wszystkich parafian, gości i sympatyków do świętowania naszej uroczystości.

Już w wigilię święta, w środę odbędą się I nieszpory maryjne o godz. 17.30.

W sam dzień odpustu, we czwartek Msze Święte będą o godz. 7.00, modlitwa różańcowa w intencji parafii, gości i sympatyków naszego kościoła o godz. 9.30, suma z udziałem księży z dekanatu Radom – Centrum o godz. 10.00 i wieczorem II nieszpory maryjne kończące uroczystość odpustową o godz. 17.30 i Msza św. o godz. 18.00.

We czwartek mamy możliwość uzyskania odpustu zupełnego spełniając znane nam warunki, który możemy ofiarować za siebie, lub za zmarłych. Warto z tej możliwości skorzystać.

51. ŚWIATOWY DZIEŃ MEDIÓW

MEDIA

Nie lękaj się, bo jestem z tobą (Iz 43, 5)

„Przekazujmy nadzieję i ufność w naszych czasach”

Orędzie na 51. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu 2017 roku

WPROWADZENIE (autorstwa ks. Tomasza Wasilewskiego)

Papież Franciszek zwraca uwagę, że ponad warstwą faktów i wydarzeń, warstwą informacji dobrych i złych istnieje warstwa głębszego znaczenia. Można ją najpełniej odkryć w świetle Ewangelii Jezusa Chrystusa. Kto patrzy na świat komunikacji społecznej przez „okulary” Ewangelii zdolny jest dostrzec w każdym wydarzeniu, pomimo wielu skandali i wojen, odblask odwiecznego dialogu między Bogiem i człowiekiem, pełnego nadziei. Ta nadziej może stać się podstawą odnowienia sposobu i klimatu naszej wzajemnej komunikacji. Pojawiające się w dokumencie odwołanie do uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego związane jest z faktem, iż w większości krajów Dzień Środków Społecznego Przekazu obchodzony jest właśnie w to liturgiczne wspomnienie.

1 Dostęp do środków przekazu, dzięki rozwojowi technologicznemu, daje wielu osobom możliwość natychmiastowego dzielenia się informacjami i rozpowszechniania ich na szeroką skalę. Wiadomości te mogą być dobre albo złe, prawdziwe lub fałszywe. Już nasi starożytni ojcowie w wierze mówili o ludzkim umyśle jako o kamieniu młyńskim, który jest poruszany przez wodę i nie można go zatrzymać. Jednak ten, kto odpowiada za młyn, może zdecydować, czy mleć w nim pszenicę czy też kąkol. Umysł człowieka jest wciąż w ruchu i nie może zaprzestać mielenia tego, co otrzymuje, ale to do nas należy decyzja, jaki materiał mu dostarczamy (por. JAN KASJAN, List do Leoncjusza Igumena).

2 Chciałbym, aby do tych wszystkich, którzy czy to na płaszczyźnie zawodowej, czy też w relacjach osobistych, codziennie mielą wiele informacji, by dostarczyć pachnący i dobry chleb posilającym się owocami ich przekazu, to orędzie mogło dotrzeć i być dla nich zachętą. Chciałbym zachęcić wszystkich do komunikacji konstruktywnej, która odrzucając uprzedzenia wobec innych, sprzyjałaby kulturze spotkania, dzięki której możemy nauczyć się postrzegania rzeczywistości ze świadomą ufnością.

3 Myślę, że musimy przerwać błędne koło niepokoju i spiralę lęku, będące owocem nawyku koncentrowania uwagi na złych wiadomościach (wojnach, terroryzmie, skandalach i wszelkiego rodzaju ludzkich niepowodzeniach). Oczywiście, nie chodzi o promowanie dezinformacji, w której pomijany byłby dramat cierpienia ani o popadanie w naiwny optymizm, którego nie nadweręża skandal zła. Wręcz przeciwnie chciałbym, abyśmy wszyscy starali się przezwyciężyć to często nas ogarniające uczucie niezadowolenia i zrezygnowania, pogrążające w apatii, rodzące lęki lub wrażenie, że złu nie można postawić granic. Ponadto, w systemie komunikacyjnym, gdzie rządzi logika, w myśl której dobra wiadomość nie chwyta, a zatem nie jest newsem, i gdzie dramat cierpienia oraz tajemnica zła łatwo stają się widowiskiem, można ulec pokusie znieczulenia sumienia lub pogrążenia się w rozpaczy.

4 Chciałbym w związku z tym przyczynić się do poszukiwania otwartego i twórczego stylu komunikacji, który nie będzie nigdy przyznawał złu głównej roli, ale starał się ukazywać możliwe rozwiązania, inspirując w ludziach, którym przekazywane są wiadomości, podejście konstruktywne i odpowiedzialne. Chciałbym zachęcić wszystkich do przedstawiania mężczyznom i kobietom naszych czasów wersji faktów naznaczonej logiką dobrej nowiny.

Dobra wiadomość

5 Życie człowieka nie jest jedynie aseptyczną kroniką wydarzeń, ale dziejami, historią oczekującą, że będzie opowiedziana poprzez wybór klucza interpretacyjnego, zdolnego wyselekcjonować i zebrać najważniejsze dane. Rzeczywistość jako taka nie jest jednoznaczna. Wszystko zależy od spojrzenia, jakim jest obejmowana, od okularów, przez które decydujemy się na nią patrzeć: gdy zmieniamy szkła, rzeczywistość również wygląda inaczej. Co zatem może być punktem wyjścia, aby odczytywać rzeczywistość, patrząc przez właściwe okulary? 

6 Dla nas, chrześcijan, okularami pozwalającymi rozszyfrować rzeczywistość może być jedynie dobra nowina, wychodząc od Dobrej Nowiny par excellence: Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego (Mk 1,1). Tymi słowami ewangelista Marek rozpoczyna swoje opowiadanie, głosząc dobrą nowinę, odnoszącą się do Jezusa, ale bardziej niż informacją o Jezusie, jest to raczej dobra nowina, którą jest sam Jezus. Czytając stronice Ewangelii, odkrywamy bowiem, że tytuł dzieła odpowiada jego treści, a przede wszystkim, że tą treścią jest osoba Jezusa.

7 Ta dobra nowina, którą jest sam Jezus, jest dobra, nie dlatego, że jest wolna od cierpienia, ale dlatego, że również cierpienie jest przeżywane w szerszych ramach, jako integralna część Jego miłości do Ojca i do ludzkości. W Chrystusie Bóg stał się solidarny z każdą ludzką sytuacją, objawiając nam, że nie jesteśmy sami, ponieważ mamy Ojca, który nigdy nie może zapomnieć o swoich dzieciach. Nie lękaj się, bo jestem z tobą (Iz 43,5): brzmi pocieszające słowo Boga, który zawsze angażuje się w dzieje swego ludu. W Jego umiłowanym Synu ta obietnica Boga – jestem z tobą – posuwa się do przyjęcia całej naszej słabości, aż po umieranie naszą śmiercią. W Nim także ciemność i śmierć stają się miejscem komunii ze Światłem i z Życiem. W ten sposób rodzi się nadzieja dostępna dla wszystkich, właśnie w miejscu, gdzie życie zaznaje goryczy porażki. Jest to nadzieja, która nie zawodzi, ponieważ miłość Boża została rozlana w naszych sercach (por. Rz 5,5), i sprawia, że rozkwita nowe życie, tak jak roślina wyrasta z ziarna, które wpadło w ziemię. W tym świetle każdy nowy dramat zachodzący w dziejach staje się również scenerią możliwej dobrej nowiny, ponieważ miłość potrafi znaleźć drogę bliskości i serca zdolne się wzruszać, oblicza zdolne nie ulegać zniechęceniu, ręce gotowe do budowania.

Ufność w ziarno królestwa

8 Aby nauczyć swoich uczniów i rzesze tej ewangelicznej mentalności i dać im odpowiednie okulary, przez jakie trzeba patrzeć na logikę miłości, która umiera i powstaje z martwych, Jezus odwoływał się do przypowieści, w których królestwo Boże jest często porównywane do ziarna, uwalniającego swoją siłę życiodajną właśnie wówczas, gdy obumiera w ziemi (por. Mk 4,1-34). Posługiwanie się obrazami i metaforami, aby przekazać pokorną moc królestwa nie ma na celu zmniejszenia jego wagi i pilnej konieczności, ale jest miłosierną formą, która zostawia słuchaczowi przestrzeń wolności, aby ją przyjąć i odnieść również do siebie. Ponadto, jest to uprzywilejowany sposób, by wyrazić ogromną godność tajemnicy paschalnej, godząc się, aby to bardziej obrazy niż pojęcia przekazywały paradoksalne piękno nowego życia w Chrystusie, gdzie wrogość i krzyż nie niweczą, ale dokonują Bożego zbawienia, gdzie słabość jest silniejsza od wszelkiej ludzkiej mocy, gdzie niepowodzenie może być wstępem do najwspanialszego spełnienia się wszystkich rzeczy w miłości. Właśnie w ten sposób bowiem dojrzewa i pogłębia się nadzieja królestwa Bożego: Jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie (Mk 4,26-27).

9 Królestwo Boże już jest pośród nas, jak ukryte przed powierzchownym spojrzeniem ziarno, którego rozwój odbywa się w milczeniu. Kto ma oczy, które stały się czyste za sprawą Ducha Świętego, potrafi zobaczyć, że ono kiełkuje i nie pozwala sobie ukraść radości z królestwa z powodu stale obecnego kąkolu.

Horyzonty Ducha

10 Nadzieja budowana na dobrej nowinie, którą jest Jezus, pozwala nam spojrzeć wyżej i kontemplować Go w liturgicznych ramach uroczystości Wniebowstąpienia. Choć wydaje się, że Pan się od nas oddala, to w istocie poszerzają się horyzonty nadziei. Każdy mężczyzna i każda kobieta, w Chrystusie, który podnosi nasze człowieczeństwo aż do nieba, może bowiem z pełną wolnością wejść do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje (Hbr 10,19-20). Poprzez moc Ducha Świętego możemy być świadkami i głosicielami nowej ludzkości, odkupionej, aż po krańce ziemi (Dz 1,7-8).

11 Ufność w ziarno królestwa Bożego oraz w logikę paschalną nie może nie kształtować także naszego sposobu komunikowania. Takiej ufności, która czyni nas zdolnymi do działania – w wielu formach, w jakich dokonuje się dziś komunikacja – z przekonaniem, że można zobaczyć i naświetlić dobrą nowinę, obecną w rzeczywistości każdej opowiadanej historii i w obliczu każdej osoby.

12 Ten, kto w wierze daje się prowadzić Duchowi Świętemu, staje się zdolny, by rozeznać w każdym zdarzeniu to, co dzieje się między Bogiem a ludzkością, rozpoznając, że On sam, w dramatycznej scenerii tego świata, tworzy fabułę historii zbawienia. Nić, którą tkana jest ta święta historia, stanowi nadzieja, a tkaczem jest nie kto inny jak Duch Pocieszyciel. Nadzieja jest najbardziej pokorną z cnót, ponieważ pozostaje ukryta w zakamarkach życia, ale jest podobna do zaczynu, który zakwasza całe ciasto. Wzmacniamy ją, odczytując ciągle na nowo Dobrą Nowinę, tę Ewangelię, która była wznawiana w licznych wersjach w życiu świętych, mężczyzn i kobiet, którzy stali się ikonami miłości Boga. Także dzisiaj Duch Święty zasiewa w nas pragnienie królestwa przez wiele żywych kanałów, przez ludzi, którzy pozwalają, by Dobra Nowina prowadziła ich przez dramat historii i są jak latarnie morskie w mroku tego świata, które oświetlają szlak i otwierają nowe drogi ufności i nadziei. FRANCISZEK Watykan, 24 stycznia 2017 roku.

Źródło: © Bollettino (Sala Stampa della Santa Sede)

VI APEL MŁODYCH I NIEZIEMSKIE

apel_sdm_2016_01

ZAPROSZENIE NA VI APEL MŁODYCH I NIEZIEMSKIE GRANIE

Droga Młodzieży – Spotkanie młodzieży z naszej diecezji na radomskim deptaku stało się już tradycją. Prosta formuła, w której jest czas na świadectwa, zabawę, pieśni uwielbienia i modlitwę, została przyjęta przez młodzież i duszpasterzy. Każdego roku zaskakuje przejmująca cisza, która zapada w chwili adoracji Najświętszego Sakramentu.

Adorację w czasie Apelu poprowadzą: s. Julia Dubowska, świadek Cudu Eucharystycznego w Sokółce i ks. Jakub Bartczak, raper. Motywem przewodnim tegorocznego spotkania będzie hasło „Zostań z nami, Panie!”

Zapraszam wszystkich młodych oraz ich duszpasterzy i katechetów na kolejny Apel Młodych, który odbędzie się w centrum Radomia, przed Urzędem Miasta, 16 września o godzinie 18.00.

Apel Młodych poprzedzać będą „Targi Młodych”, które będą miały miejsce na Placu Corazziego (Plac przed Urzędem Miejskim). Będą one finalnym momentem Forum Młodych, które zgromadzi młodych przedstawicieli wszystkich parafii naszej diecezji oraz przedstawicieli ruchów i stowarzyszeń młodzieżowych działających w naszej diecezji. O godz. 16.45. zapraszam na koncert Siewców Lednicy. Mam nadzieję, że spotkanie będzie wielkim świętem młodzieży oraz czasem wspólnej modlitwy i refleksji. Biskup Henryk

AKT POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA

AKT

Troska o małżeństwa i rodziny, prawo do życia każdego człowieka i godność kobiet to główne przesłanie Aktu Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi, który miał miejsce 6 czerwca w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem z udziałem Konferencji Episkopatu Polski, został następnie ponowiony w każdej diecezji, parafii i rodzinie 8 wrześnie br., w uroczystość Narodzenia Matki Bożej. 
Tegoroczny Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi jest nawiązaniem do wydarzeń z 8 września 1946 r., kiedy to na Jasnej Górze, z udziałem ok. miliona osób, biskupi pod przewodnictwem Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda poświęcili naszą ojczyznę Niepokalanemu Sercu Maryi. Akt ten nawiązywał do ofiarowania świata Niepokalanemu Sercu Maryi, którego dokonał Pius XII w 1942 r. 

treść Aktu:

Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi 
O Święta i Niepokalana Dziewico!
Jakimi pochwałami zdołamy wysławić Ciebie, która za­mknęłaś w swym łonie Tego, którego niebiosa ogarnąć nie mogą. Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosła­wiony jest owoc Twojego łona.
Oto mija już sto lat od Twojego objawienia się trojgu dzie­ciom w Fatimie, gdzie prosiłaś o modlitwę i pokutę za grzeszników oraz o nawrócenie. Dzisiaj stajemy przed Tobą my, polscy biskupi, duchowieństwo, osoby życia konsekro­wanego, wierni świeccy i zwracamy się do Twego Niepoka­lanego Serca, postanawiając rzetelnie odpowiedzieć na Two­ją prośbę.
Pragniemy, z Bożą pomocą – na różnych płaszczyznach na­szego życia i pracy – stanowić jeden, nawracający się nie­ustannie Lud Boży, w którym nie ma nienawiści, przemocy i wyzysku. Pragniemy żyć w łasce uświęcającej, aby nasz Ko­ściół stał się prawdziwym Domem Bożym i Bramą Nieba.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Matko Świętej Rodziny z Nazaretu, bądź opiekunką pol­skich rodzin. Chcemy uczynić wszystko co niezbędne, by bronić godności kobiety i wspomagać małżonków w wier­nym wytrwaniu w świętym związku sakramentalnym. Zobowiązujemy się bronić związku małżeńskiego ustano­wionego przez Boga i nie dawać posłuchu podszeptom złe­go ducha, zachęcającego nas do nadużywania wolności i do realizowania źle rozumianej tolerancji.
Chcemy, aby wszyscy małżonkowie objawiali swoim życiem Bożą miłość, a dzieci i młodzież nie utraciły wiary i nie zo­stały dotknięte zepsuciem moralnym.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Maryjo, Przybytku Ducha Świętego, Ty chroniłaś poczę­te życie Jezusa a teraz uczysz nas, jak troszczyć się o dzieci nienarodzone. Chcemy dar życia uważać za największą ła­skę od Boga i za najcenniejszy skarb. Postanawiamy stać na straży poczętego życia, aby każdy człowiek mógł wzrastać w pokoju i bezpieczeństwie we własnej rodzinie.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Rodzicielko Założyciela Kościoła, my polscy biskupi – w naszej pasterskiej posłudze – będziemy dążyli do tego, by wzrastało i umacniało się Mistyczne Ciało Chrystusa, by duchowieństwo dochowywało wierności Bogu, Krzyżowi świętemu i Ewangelii, a osoby życia konsekrowanego reali­zowały swój zakonny charyzmat i były dla świata czytelnym znakiem obecności Twojego Syna.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Nasza Matko i Królowo, pragniemy – poprzez autentycz­nie chrześcijański styl życia – przyczyniać się do powrotu tych, którzy odeszli z Owczarni Chrystusa, aby odnaleźli na nowo Twojego Syna i zrozumieli, że tylko On jest „Drogą i Prawdą i Życiem” (J 14, 6).

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Przyrzekamy uczynić wszystko, aby w naszym życiu osobi­stym, rodzinnym, narodowym i społecznym realizowała się nie nasza własna wola, ale wola Twojego Syna.
Poświęcając się Twemu Niepokalanemu Sercu, pragniemy jak najściślej zjednoczyć się z Tobą, Najświętsza Dziewico, oddając się Chrystusowi – jedynemu Zbawicielowi, który żyje i króluje na wieki wieków.

Wszyscy: Amen.

za: www.episkopat.pl

zobacz także:

– Sekretarz Episkopatu: Akt Poświęcenia Maryi jednym z najważniejszych wydarzeń 2017 r.

– Rzecznik Episkopatu: w piątek historyczny Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Maryi

– Biskupi ponowili Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi – Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem dn. 6 czerwca br.

KOŚCIÓŁ POMAGA OFIAROM

caritas_2

Po przejściu nawałnic i konfrontacji ogromu zniszczeń, spowodowanych przez żywioł, który przeszedł w nocy 11 na 12 sierpnia, wszystkie czterdzieści cztery Diecezjalne Caritas rozpoczęły zbiórki w całym kraju. O pomoc poszkodowanym – modlitewną i materialną – zwrócili się biskupi. 20 i 27 sierpnia odbędą się zbiórki na rzecz ofiar nawałnicy.

Mobilizacja Caritas wszystkich diecezji

– Skala strat jest ogromna i trudna do oszacowania – są ofiary śmiertelne, ranni, zniszczone domy, pozrywane dachy. W jednej z parafii zostało zniszczonych ponad 50 domów, zginęła na miejscu kobieta, jej mąż i dziecko przebywają w szpitalu – powiedział ks. Grzegorz Weis, dyrektor Caritas Diecezji Pelplińskiej.

W odpowiedzi na pilne potrzeby poszkodowanych Caritas Polska przeznaczyła 30 000 zł – pieniądze pochodziły ze specjalnego funduszu klęsk żywiołowych. „Apelujemy o włączenie się w zbiórkę na rzecz osób poszkodowanych i niepozostawanie obojętnym na ich los” – zaapelował wicedyrektor Caritas Polska, ks. Marek Dec.

Biskupi apelują o solidarność

Biskupi w całym kraju niezwłocznie wezwali wiernych do solidarności z ofiarami żywiołu. „Zwracam się z apelem do wszystkich Polaków, prosząc o wsparcie dla dotkniętych skutkami nawałnic. Proszę tak o modlitwę, jak i pomoc materialną, której można udzielić w ramach akcji organizowanej przez Caritas Polska” – napisał przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki.

– Wszyscy wiemy, że w ostatnich dniach Gniezno, okolice, a jeszcze bardziej część bratniej diecezji pelplińskiej dotknęła potężna nawałnica. Przeżyliśmy trudne chwile grozy. Bardzo serdecznie chcę prosić wszystkich o pomoc dla tych, którzy w tym czasie ucierpieli. Okażmy solidarność, jedność i braterską miłość – prosił abp Wojciech Polak w krótkim video opublikowanym na stronie www.prymaspolski.pl i www.archidiecezja.pl.

– Jako Dolnoślązacy pamiętamy o wsparciu, którego udzielili nam Polacy w 1997 r., kiedy nasz region został dotknięty powodzą. Tym bardziej zdajemy sobie sprawę, jak ważne w takich chwilach jest poczucie bliskości i solidarności – napisał z kolei w liście do wiernych archidiecezji wrocławskiej abp Józef Kupny.

Z apelem do wiernych – mieszkańców najbardziej poszkodowanej przez żywioł diecezji – zwrócił się biskup pelpliński Ryszard Kasyna. Jego list został odczytany we wszystkich kościołach i kaplicach diecezji w ubiegłą niedzielę.

– Wierzę głęboko i ufam, że wspomagamy potrzebujących modlitwą i za to duchowe wsparcie z całego serca wszystkim dziękuję. Usunięcie szkód, spowodowanych przez wichury i burze, domaga się jednak również pomocy materialnej. W związku z tym zwracam się do Was z prośbą o pieniężne wsparcie poszkodowanych poprzez zbiórkę do puszek, która zostanie przeprowadzona we wszystkich kościołach diecezji pelplińskiej w najbliższą niedzielę, 20 sierpnia po każdej Mszy Świętej. Caritas diecezjalna jest w kontakcie z proboszczami parafii, w których żywioł dokonał największych zniszczeń, aby dotrzeć z pomocą do tych, którzy jej najbardziej potrzebują.

„Pomimo tragedii, jesteśmy świadkami dobra, które dokonuje się przez ludzką solidarność, otwarte serca i uczynne dłonie. W tym miejscu dziękuję wszystkim, którzy dostrzegli oraz pomogli pokrzywdzonym przez burzową nawałnicę. Słowa szczególnej wdzięczności kieruję do strażaków, zarówno z zawodowych jak i ochotniczych jednostek, których poświecenia oraz ofiarności byliśmy świadkami” – napisał w apelu bp Kasyna.

Parafie pomagają

Proboszczowie parafii diecezji pelplińskiej, której mieszkańcy ponieśli najdotkliwsze straty, też starają się pomagać i koordynować pomoc, korzystają przy tym nie tylko z tradycyjnych sposobów komunikacji, ale także z mediów społecznościowych.

– Obserwujemy wielki zryw solidarności – mówi w rozmowie z KAI ks. Janusz Chyła, proboszcz parafii pw. Matki Bożej Królowej Polski w Chojnicach, która jak wiele innych włączyła się w pomoc ofiarom żywiołu. Proboszczowie parafii diecezji pelplińskiej starają się pomagać i koordynować pomoc, korzystają przy tym nie tylko z tradycyjnych sposobów komunikacji, ale także z mediów społecznościowych.

Znany z Twittera duszpasterz, ksiądz Chyła, informuje na tym portalu społecznościowym, co jest najpilniej potrzebne w danej chwili. Działająca przy parafii jadłodajnia oprócz codziennego posiłku przygotowuje posiłki dla strażaków i wolontariuszy.

– Odgłos ogónopolski jest ogromny, miałem telefony z Gdańska, Kielc, ludzie wpłacają pieniądze. Nawet misjonarz, pracujący w Peru, ks. Maciej Słyż zaoferował pomoc. – Odpisałem mu, że w Peru mają większe potrzeby niż u nas – stwierdził ks. Chyła. Z Częstochowy dzwonił ks. Andrzej Sobota, który chce zorganizować pomoc ze strony Rycerzy Kolumba.

– Jest wielki zryw solidarności, jestem poruszony postawą ludzi – wyznaje ks. Chyła. Ludzie sobie pomagają, chodzą do domów sąsiadów, sprawdzają, czy nic się nie stało, czy mogą w czymś pomóc.

Wolontariusze na wagę złota

Caritas Diecezji Koszalińsko–Kołobrzeskiej zaprosiła ochotników do pomocy przy usuwaniu skutków nawałnicy w województwie pomorskim. Chętni przez pięć dni będą pomagać ludziom chorym, samotnym i starszym w porządkowaniu gospodarstw domowych. Ochotnicy pojadą do miejscowości Brda koło Rytla w powiecie chojnickim. Wyjazd potrwa 20 do 25 sierpnia, przez ten czas ochotnicy będą mieli zapewnione wyżywienie oraz noclegi.

– Wiemy, że okolica jest obecnie pozbawiona prądu i warunki są trudne – wyjaśnia ks. Tomasz Roda, dyrektor Caritas Diecezji Koszalińsko–Kołobrzeskiej. – Będziemy usuwać skutki nawałnic, np. udrażniać ścieżki komunikacyjne, dostarczać żywność, z tym że szczegółowy zakres prac poznamy na miejscu po spotkaniu ze sztabem kryzysowym.
– Pracy jest bardzo dużo i potrzebna jest każda para rąk, ale powinny to być osoby pełnoletnie.

Pierwszy zespół wolontariuszy wyruszył busem z Koszalina w niedzielę 20 sierpnia po południu i jeszcze tego samego dnia spotkali się z wolontariuszami innych Caritas a następnieggo dnia ruszyć do pracy.

W całej Polsce trwa modlitwa

W całym kraju wierni modlą się w intencji poszkodowanych. W niedzielę, 20 sierpnia, w katedrze polowej Wojska Polskiego bp Józef Guzdek odprawi Mszę św. w intencji dwóch harcerek z łódzkiej drużyny ZHR, które zginęły w Suszku niedaleko Rytla. O duchowe umocnienie poszkodowanych modlą się pielgrzymi, podążający na Jasną Górę i przebywający w sanktuarium.

– Jesteśmy – my i oni – w jednej wspólnocie Kościoła, dzisiaj, wyjątkowo obecni i wyjątkowo zjednoczeni. Oni i my, i ci, którzy stali się ofiarami, którzy nie mogą się jeszcze pozbierać. Wszyscy wołamy jak niewiasta z dzisiejszej Ewangelii, w grupie pielgrzymów: Panie, dopomóż nam. Bo nie jesteśmy tutaj w pojedynkę – mówił w czasie pielgrzymki energetyków bp pomocniczy diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej Krzysztof Zadarko. Hierarcha przypomniał, jak ważna jest praca energetyków, przywracająca normalne funkcjonowanie całego terenu po zniszczeniach przez żywioł.

Zbiórki na rzecz ofiar nawałnicy organizowane są w diecezjach 20 i 27 sierpnia

W NASZEJ DIECEZJI RADOMSKIEJ ZBIÓRKA NA RZECZ POSZKODOWANYCH ODBĘDZIE SIĘ W NIEDZIELĘ 27 SIERPNIA 2017 R.

Zachęcamy, aby pomóc można wysłać SMS z hasłem WICHURA pod numer 72052 (koszt 2,46 zł z VAT) lub dokonać wpłaty na konto Caritas PL 77 1160 2202 0000 0000 3436 4384 – z dopiskiem WICHURA.

SIERPIEŃ- MIESIĄCEM TRZEŹWOŚCI

SIERPIEŃ TRZEŹWOŚCI

Przeżywając sierpień – miesiąc trzeźwości, warto przytoczyć słowa apostoła tej słusznej sprawy, błogosławionego Bronisław Markiewicza – prezbitera, który w czasopiśmie Powściągliwość i Praca ponad 100 lat temu napisał:

„Lichy ten kaznodzieja, co nie uderza często na tego wroga naszej ojczyzny;

-lichy jest ten spowiednik, co nie zwraca bacznej uwagi na używanie napojów wyskokowych;

– lichy ten nauczyciel, co nie obudza wstrętu w dziatwie sobie powierzonej do trunków;

– lichy ten profesor ekonomii, który nie poświęca corocznie wykładu alkoholizmowi;

– lichy ten polityk, który sobie nie postawił za pierwsze zadanie uchylenie największej plagi społecznej;

– lichy ten wyborca, który nie bada kandydata do sejmu, co do zdania jego o zarazie społecznej;

– lichy ten lekarz, który nie pracuje nad obudzeniem obrzydzenia u swoich pacjentów do alkoholu;

– lichy ten dziennikarz, który nie podnosi często sprawy alkoholizmu;

– lichy ten patriota, co we dnie i w nocy krząta się koło sprawy narodowej, a na tę zarazę społeczną jest obojętny” (Powściągliwość i Praca 1901,Nº12, str.93)

NABOŻEŃSTWO EKSPIACYJNE

IHS

Komunikatu ks. bpa H. Tomasika związanego z profanacja Najśw. Sakramenty w kościele MBN Pomocy w Starachowicach.

Czcigodni Księża
Drogie Osoby Życia Konsekrowanego

Drodzy Bracia i Siostry

W modlitwie „Ojcze nasz”, wypowiadając słowa „Święć się imię Twoje”, prosimy o to, aby wszyscy ludzie traktowali Osobę Pana Boga jako świętą. Wszystko to, co jest związane z Osobą Pana Boga jest dla nas święte. Poszanowanie Sacrum, tego, co jest święte, jest ważnym wyznacznikiem kultury społeczeństwa i każdego człowieka.

Dla nas, wierzących, wielką świętością jest Najświętszy Sakrament. Z wiarą uczestniczymy we Mszy Świętej i z szacunkiem przyjmujemy Komunię Świętą. Przed Najświętszym Sakramentem klękamy.

Bardzo ciężkim grzechem jest profanacja Najświętszego Sakramentu. Włamanie do tabernakulum, rozsypywanie konsekrowanych Komunikantów, zabieranie Komunii Świętej do domu – jest nie tylko ciężkim grzechem. Sprawca takiego czynu zaciąga karę kościelną, zwaną ekskomuniką. Z takiego grzechu może rozgrzeszyć – i zdjąć ekskomunikę – tylko Stolica Apostolska.

Z bólem informuję, że taka profanacja miała miejsce w dniu 13 lipca 2017 roku, w kościele pw. MB Nieustającej Pomocy w Starachowicach. W związku z tym proszę, aby we wszystkich świątyniach naszej Diecezji, w niedzielę, 16 lipca, po każdej Mszy Świętej, odbyło się, przed wystawionym Najświętszym Sakramentem, nabożeństwo wynagradzające. Proszę także o modlitwę w intencji sprawców profanacji; o łaskę skruchy i nawrócenia.

Biskup Henryk Tomasik

Przepraszając Jezusa Eucharystycznego oraz spełniając prośbę ks. biskupa teraz uklękniemy przed Najśw. Sakramentem i odśpiewamy Suplikacje.