Maryja otrzymała koronę

PROGRAM MISJI PARAFIALNYCH

zaproszenie_misje_2017

Program Misji Świętych w parafii Matki Bożej Miłosierdzia

Radom 1-9 kwietnia 2017

Niepokalane Serce Maryi – naszym ratunkiem!

 Sobota – 1 kwietnia 2017 r. (I sobota miesiąca)

Godz. 17.00 – Spotkanie Rodziny Różańcowej

Godz. 17.15 – Adoracja Najśw. Sakramentu, modlitwa różańcowa oraz medytacja pierwszosobotnia

Godz. 18.00 – Msza św. – powitanie Księży Misjonarzy i rozpoczęcie Misji Świętych. Wprowadzenie w tematykę misyjną

V Niedziela Wielkiego Postu – 2 kwietnia 2017 r.

Dlaczego Fatima? Aktualność wezwania! – Kazania na wszystkich Mszach św. 7.00; 8.30; 10.00; 11.30; 13.00; 13.00 kościół dolny; 18.00

Na zakończenie zawierzenie Misji w parafii Matce Bożej przez przyczynę bł. Hiacynty i Franciszka; ucałowanie relikwii błogosławionych Pastuszków

Godz. 15.30 – projekcja filmu o objawieniach w Fatimie „13 dzień” (w kościele dolnym)

Godz. 17.15 – Gorzkie Żale – z rozważaniem pasyjnym

Poniedziałek – 3 kwietnia 2017 r.

Pierwsza tajemnica fatimska – prawda przypomniana światu!

Godz. 7.00; 10.00 i 18.00 – Msza św. z kazaniem oraz z błogosławieństwem lekarstw i namaszczeniem chorych

Godz. 17.15 – nabożeństwo przebłagalne za grzechy parafii,

Godz. 21.00  – Apel i dziesiątek różańca na skrzyżowaniu ul. Chrobrego z Kusocińskiego

Wtorek – 4 kwietnia 2017 r.

Druga tajemnica fatimska – wezwanie do poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi!

Godz. 7.00; 10.00 i 18.00 – Msza św. z kazaniem misyjnym.

Godz. 17.15 (adoracja) modlitwa w intencji Kościoła i Ojca Świętego

Godz. 21.00 – Apel i dziesiątek różańca na skrzyżowaniu ul. Kusocińskiego z Miłą

Środa – 5 kwietnia 2017 r.

Druga tajemnica fatimska – wezwanie do wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu Maryi!

Godz. 7.00; 10.00 i 18.00 – Msza św. z kazaniem misyjnym. Modlitwa w intencji dzieci przez wstawiennictwo błogosławionych Pastuszków – dzieci z Fatimy Hiacynty i Franciszka.

Godz. 21.00 – Apel i dziesiątek różańca na skrzyżowaniu ul. Chrobrego z Struga (obok Galerii Słonecznej)

Czwartek – 6 kwietnia 2017 r. ( I czwartek miesiąca)

Prośba Maryi: odmawiajcie codziennie różaniec!

Godz. 7.00; 10.00 i 18.00  – Msza św. z kazaniem misyjnym

Godz. 17.15 – nabożeństwo różańcowe z procesją wokół świątyni

Godz. 21.00 – Apel i dziesiątek różańca na skrzyżowaniu ul. Struga z Żwirki i Wigury

Piątek – 7 kwietnia 2017 r. (I piątek miesiąca)

Trzecia tajemnica fatimska – przestroga i wezwanie do zerwania z grzechem!

Godz. 7.00; 10.00 i 18.00 – Msza św. z kazaniem misyjnym

Godz. 15.00 – Godzina Miłosierdzia i Koronka do Bożego Miłosierdzia

Godz. 17.15 – Nowenna do Matki Bożego Miłosierdzia i nabożeństwo pokutne połączone z Drogą Krzyżową ulicami Osiedla XV-lecia o godz. 18.00

Sobota – 8 kwietnia 2017 r. ( I Sobota Miesiąca)
DZIEŃ SPOWIEDZI MISYJNEJ OD GODZ. 6.30 – 10.00 i OD 14.30 – 18.00.

Moje Niepokalane Serce zatriumfuje!

Pierwsza tajemnica fatimska – prawda przypomniana światu!

Godz. 7.00; 10.00 i 18.00 – Msza św. z kazaniem i poświęceniem Rodzin Niep. Sercu Maryi

Zapraszamy na Mszę św. całymi rodzinami

Niedziela Palmowa Męki Pańskiej czyli Palmowa – 9 kwietnia 2017 r.

Msze św. w porządku niedzielnym.

SUMA GODZ. 10.00 koronacja figury Matki Bożej Fatimskiej

MSZA ŚW. GODZ. 11.30 zakończenie Misji z procesją do krzyża misyjnego, udzielenie odpustu zupełnego i odśpiewanie hymnu Ciebie Boga wysławiamy oraz podziękowanie misjonarzom. (Na Mszę św. przynosimy krzyże).

 Modlitwa misyjna:

Wszechmogący Boże, niech Duch Święty przemieni nas wewnętrznie z swoimi darami i stworzył nas serce nowe, abyśmy mogli podobać się Tobie i wypełniać Twoją wolę.

 

 

 

 

O wolną niedzielę

NIEDZIELA

Biskupi obecni na 375. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie ponowili swoje poparcie dla obywatelskiego projektu ustawy NSZZ „Solidarność” w sprawie ograniczenia handlu w niedzielę.
Pokreślono, że proponowana ustawa bierze w obronę około 1,3 mln osób, szczególnie kobiet, pracujących zawodowo w niedziele oraz dni świąteczne. Ponadto zauważono, że niedziele mogą stać się gwarantem budowania wspólnoty rodzinnej, religijnej i narodowej.
Publikujemy treść oświadczenia:
Oświadczenie Konferencji Episkopatu Polski w sprawie projektu ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele
Wkrótce minie rok od złożenia w Sejmie obywatelskiego projektu ustawy o ograniczeniu handlu w niedziele. Postulowane w projekcie zmiany ustawodawcze mają skutkować wprowadzeniem wolnych niedziel dla pracowników handlu, zatrudnionych przede wszystkim w sklepach wielkopowierzchniowych. To rozwiązanie poparło własnoręcznym podpisem ponad pół miliona obywateli. Warto przypomnieć, że proponowana ustawa bierze w obronę około 1,3 mln osób, szczególnie kobiet, pracujących zawodowo w niedziele oraz dni świąteczne. Pośrednio podkreśla wartość niedzieli jako dobra kulturowego i dnia wolnego od pracy. Skutecznym i społecznie zaakceptowanym funkcjonowaniem tej zasady cieszy się od lat wiele krajów europejskich, a wśród nich m.in. Austria, Niemcy, Norwegia, Szwajcaria, Francja oraz Wielka Brytania. Co więcej, w Niemczech niedziela jest chroniona zapisem w konstytucji tego państwa jako wartość i spoiwo wspólnoty narodowej. Wydaje się, że także my powinniśmy przyjąć odnośnie do niedzieli rozwiązania podobne jak w wielu nowoczesnych krajach Europy!
Niestety, w ostatnich tygodniach w środkach społecznego przekazu pojawiają się wypowiedzi, z których wynika chęć zmian zapisów projektu ustawy, m.in. ograniczające liczbę niedziel wolnych od pracy w handlu do jednej lub dwóch w miesiącu, czy też scedowanie decyzji dotyczącej ograniczeń w handlu w niedziele na samorządy.
W związku z tym, jako członkowie Konferencji Episkopatu Polski uważamy, że proponowanie zmian zapisów ustawy i wydłużanie prac legislacyjnych nad ostatecznym kształtem rozwiązań prawnych w tym względzie jest formą niesprawiedliwości społecznej, m.in. wobec tych obywateli, którzy sygnowali projekt ustawodawczy. Ponadto, zachowując w pamięci próby zawłaszczenia niedzieli i zredukowania jej do zwykłego dnia pracy w czasach PRL-u, opowiadamy się – zgodnie z projektem ustawy – za zachowaniem wszystkich niedziel w miesiącu jako dni wolnych od pracy w handlu.
Wyrażamy nadzieję, że setki tysięcy pracowników handlu oraz ich rodziny doczekają się wolnych niedziel. Nie mamy wątpliwości, że ciągle stoimy przed nową szansą przeżywania niedzieli w całej wspólnocie naszego społeczeństwa jako dnia wzmocnienia sił i odpoczynku, odrodzenia zagubionych więzi rodzinnych i społecznych. Ponadto niedziela może znów stać się gwarantem emocjonalnego wyciszenia, a także budowania wspólnoty rodzinnej, religijnej i narodowej.

Podpisali Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce, zebrani na 375. zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski.

Żródło:KAI / 13.03.2017

Komunikat misyjny

misje-2

Dzień modlitwy, postu i solidarności z misjonarzami, 12 III 2017 r.

Umiłowani w Chrystusie Panu Kapłani,

Siostry i Bracia!

W II niedzielę Wielkiego Postu, zwaną „ad gentes” od lat wspieramy modlitwą i ofiarami misjonarki i misjonarzy z Polski, którzy posługują na wszystkich kontynentach. Jest to bowiem Dzień Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami.

W tym roku duszpasterskim, przeżywanym pod hasłem: „Idźcie i głoście”, odnawiamy swą świadomość, że w tajemnicy chrztu św. staliśmy się uczniami-misjonarzami i umacniamy się we wspólnym nam wszystkim powołaniu misyjnym.

Naszej modlitwie i refleksji misyjnej towarzyszy hasło: „Gdzie misjonarze – tam nadzieja”. Widzimy, że w świecie ujawnia się wiele zła. Media nieustannie informują o aktach przemocy, nienawiści, niesprawiedliwości społecznej, deptaniu godności i praw ubogich i słabych. W wielu krajach misyjnych śmiertelne żniwo zbierają choroby, klęski żywiołowe oraz brak dostępu do żywności i wody pitnej. Świat bezradnie dostrzega te problemy, jednak brakuje mu determinacji do podjęcia stanowczej walki. Wielu ludzi w obliczu tych nieszczęść odczuwa niepokój i pogrąża się w apatii i bezwoli. Jednak nie wszyscy patrzą bezradnie na rozlewające się zło. W ubogich krajach Afryki, Ameryki Łacińskiej, Azji i Oceanii misjonarki i misjonarze z Polski głoszą Dobrą Nowinę o zbawieniu oraz niosą ofiarną pomoc potrzebującym. Tam, gdzie docierają, odradza się i umacnia nadzieja. Są oni „dobrzy, jak chleb”, jakby napisał św. Brat Albert, dzieląc się tym, co posiadają. Służą chorym, samotnym, opuszczonym dzieciom, ubogim rodzinom i osobom samotnym. Prowadzą szkoły i przedszkola dając możliwość zdobycia wykształcenia i zawodu. Są solidarni z uciekinierami i uchodźcami, ofiarami prześladowań za wiarę, przemocy i niesprawiedliwości. Polscy misjonarze nie lękają się wchodzić w trudną rzeczywistość i ją zmieniać. Swą modlitwą, pracą i cierpieniem budzą nadzieję na lepszą przyszłość tych, którzy zdają się być jej całkowicie pozbawieni.

Z głębi serca wyrażam głęboką wdzięczność wszystkim duszpasterzom i wiernym za pomoc duchową i materialną przekazywaną z wielką hojnością i zaangażowaniem naszym misjonarkom i misjonarzom, a chorym za ofiarowanie swych cierpień w intencji misji. Dziękuję mediom za informowanie o misjach. Wasza pomoc sprawia, że na krańcach świata głoszona jest Ewangelia i powstają nowe wspólnoty uczniów Chrystusa.

Proszę, abyście nie ustawali w wysiłkach na rzecz misji. Wesprzyjcie je dziś ofiarą do puszek oraz wysyłając sms-a na numer 72032 o treści „Misje”. Dołączcie do darczyńców misji poprzez wpłatę na konto Dzieła Pomocy „Ad Gentes”. W ubiegłym roku Dzieło zrealizowało 160 ważnych projektów ewangelizacyjnych, medycznych, edukacyjnych i charytatywnych w najuboższych krajach misyjnych. Bądźcie wraz z misjonarzami tymi, którzy czyniąc dobro w świecie, są siewcami nadziei.

W imieniu polskich misjonarek i misjonarzy oraz własnym zapewniam o modlitwie i wdzięczności za Waszą troskę o misje i pomoc.

Z serca wszystkim błogosławię: w Imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

+ Bp Jerzy Mazur SVD

Przewodniczący Komisji Episkopatu Polski ds. Misji

Postanowienia wielkopostne!

wielkipost

Rozpoczynamy czas Wielkiego Postu, czas pokuty i nawrócenia. Czas, w którym bardzo często podejmujemy jakieś wyrzeczenia. „Nie będę jadł słodyczy. Nie będę palił papierosów, pił alkoholu. Ile razy słyszymy takie postanowienie. No dobrze, wyrzeczenie samo w sobie jest dobre, na pewno pozwala nam wyzbyć się pewnych przyzwyczajeń, ale czy to wyrzeczenie przybliża nas do Boga?

Tutaj kwestia jest trochę bardziej skomplikowana. Jeśli podejmujemy jakąś praktykę pokutną, dla samego wyrzeczenia, żeby sprawdzić samego siebie oraz swoją silną wolę, wtedy możemy oddalać się od tego, co ziemskie, ale niezbyt przybliży nas to do Boga. Dlaczego? Będzie to płytkie, niepodparte żadnymi wyższymi motywacjami. Można więc nazwać to wyrzeczenie egoistycznym, skupiamy się w nim wyłącznie na nas samych, nie przekraczamy bariery własnego JA. Poza tym może nawet oddalić od Boga. Bo Pan Bóg jest dla nas siłą, On nam pomaga przemieniać się. Jeśli będziemy liczyć na zwycięstwo tylko dzięki sobie, bez odniesienia do Pana Boga, bez modlitwy o Jego pomoc, to dodatkowo możemy wpaść w pychę.

Każdy z nas ma nad czym pracować. Nikt nie rodzi się święty. Może jestem pokłócony z kimś i nie odzywamy się od kilku lat? Może relacje z małżonkiem, z dziećmi, z rodzicami wymagają poprawy? Może kilka lat nie byłem u spowiedzi bo nie mam odwagi wyznać jakiegoś grzechu sprzed lat? Wielki Post to dobry czas, żeby zaprosić Boga do naszego życia i aby z Jego pomocą pracować i przemieniać to, co jest trudne. On nas wspomoże.

Wróćmy jednak do słodyczy. Można ich nie jeść przez cały post, ze względu na nasz wygląd. Po co? Po to, żeby poprawić swoją sylwetkę, po to, żeby schudnąć i zatroszczyć się o zdrowie. Wiadomo, w jakimś stopniu będzie to dla nas dobre, bo wpłynie to korzystnie na nasz organizm, poprawi się nasza ogólna kondycja, wygląd, samopoczucie… same plusy. Żeby schudnąć mamy cały rok, Wielki Post to coś więcej, musimy pójść o krok dalej. Zatrzymując się tylko na słodyczach możemy też się usprawiedliwić, no bo przecież coś robię. A problem, nad którym powinniśmy pracować, może znajdować się gdzie indziej.

Najpiękniejsze wyrzeczenia są wtedy, kiedy zrezygnujemy z czegoś, żeby przybliżyć się do Boga. Panie Jezu, Ty pościłeś na pustyni przez 40 dni, a ja chcę Cie naśladować, dlatego przez 40 dni nie będę jadł słodyczy. Pragnę wyzbywać się tego co ziemskie, by przybliżyć się do tego, co Boskie. To brzmi lepiej. Tak właśnie powinno być, bo tak jak czytamy, ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, jak wielkie rzeczy przygotował Pan Bóg tym, którzy Go miłują. A kiedy my, z miłości do Pana Boga, pragniemy wyrzec się tego, co daje nam ziemską przyjemność, Bóg to wynagrodzi. Konieczność wyrzeczenia wypowiada także Jezus, kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech mnie naśladuje. I nie chodzi tu tylko o jedzenie cukierków. Zaparcie się samego siebie to cierpliwe znoszenie trudności dnia codziennego. Trwanie przy Bogu pomimo trudności. Jak więc mamy iść za Chrystusem, kiedy nawet dla Niego nie potrafimy zrezygnować z pewnych przyzwyczajeń? Pan Bóg wynagrodzi nasze wyrzeczenia, wystarczy tylko trochę wysiłku.

Te praktyki, o których już wspomniałem, można nazwać  negatywnymi (nie w sensie, jako coś złego, tylko zaniechujące robienie czegoś). Możemy wyróżnić także praktyki pozytywne  (poprzez które postanawiamy wykonywać daną rzecz, narzucić sobie jakieś zadania) Jak to wygląda? Postanawiamy w ciągu Wielkiego Postu wykonywać jakąś czynność, nie musi to wymagać od nas nie wiadomo jakiego zaangażowania, może być to coś najprostszego. Możemy wybierać wszystko, co zbliży nas do Pana Boga.

Dla przykładu: czytając codziennie, w czasie trwania Wielkiego Postu, przez 10 minut Pismo Święte uzyskamy 7 godzin lektury. To już robi wrażenie. A przecież ta chwila w ciągu dnia to nie jest za dużo. Jeśli ktoś chce, może pół godzinny dziennie czytać Biblię, nikt tego nie zabrania. A nawet zachęcamy! Można także odmawiać systematycznie jakąś modlitwę, którą może nie zawsze praktykujemy. Codziennie możemy wykonać jakiś dobry uczynek. Warto zacząć od czegoś niewielkiego a systematycznego. Możliwości jest nieskończenie wiele. Niech zachętą będą dla nas słowa papieża Franciszka: „Mały krok, pośród wielkich ludzkich ograniczeń, może bardziej podobać się Bogu niż poprawne na zewnątrz życie człowieka spędzającego dni bez stawiania czoła poważnym trudnościom”.

Warto jak najlepiej wykorzystać ten szczególny okres w ciągu roku. Niech tegoroczny Wielki Post będzie czasem przemiany naszych złych przyzwyczajeń, przemiany naszego serca, abyśmy przybliżyli się do Boga i do drugiego człowieka. dk. Paweł

 

Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych.

Featured Video Play Icon

Zbliża się czas, kiedy dzieci przystąpią do pierwszej komunii świętej. Jest to niezwykle ważny moment nie tylko dla trzecioklasistów, ale też i dla rodziców. Przygotowanie do Pierwszej Spowiedzi i Komunii Świętej obejmuje uczestnictwo dziecka w systematycznej katechezie, niedzielnych Mszach świętych oraz w cyklu nabożeństw.  W niedzielę 5 marca o godz. 11.30 dzieci z Publicznej Szkoły Podstawowej nr 5 i 34, wraz z rodzicami zebrały się w kościele, aby wziąć udział w obrzędzie odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. W trakcie obrzędu rodzice zapalili świece od paschału, po czym przekazali światło dzieciom i wspominając swój własny chrzest, wyrzekli się grzechu i wyznali wiarę w Jezusa Chrystusa.

 Pierwsza Komunia święta jest wielkim świętem chrześcijańskich rodzin. Zawsze tak było w naszej polskiej tradycji, która od tysiąca lat ukształtowała się na tej ziemi jako tradycja chrześcijańska. Rodzina zawsze była – i nadal pozostaje – tym ludzkim środowiskiem, pierwszym i podstawowym, do którego Bóg przychodzi przez wielkie sakramenty naszej wiary, poczynając od chrztu świętego. Małżonkowie, którzy dają ludzkie życie swoim dzieciom tu, na ziemi, zapraszają do ich serc (…) Dawcę życia wiecznego.

Św. Jan Paweł II, Łódź, 13 czerwca 1987

 

Rekolekcje Wielkopostne dla dzieci

rekolekcje dla dzieci

W tym tygodniu w środę, czwartek i piątek odbędą się we wszystkich kościołach Radomia Rekolekcje Wielkopostne dla dzieci szkół podstawowych. Dzieci zamiast do szkoły, zapraszamy do kościoła wraz z opiekunami. O pomoc w przeprowadzeniu rekolekcji prosimy również nauczycieli i wychowawców. Będziemy Wam bardzo wdzięczni. Spotkania będą dwa razy dziennie.

„Mama kocha Mama wie najlepiej”

Program rekolekcji szkolnych wielkopostnych dla uczniów PSP NR 5 i 34

W PARAFII MATKI BOŻEJ MIŁOSIERDZIA NA MIŁEJ 1-3 marca 2017 r.

 Środa popielcowa 1 marca 

„Jezus chce się posłużyć tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali.”

830  – Msza Święta dla klas 4-6.

1130 – Msza Święta dla klas 0-3.

1600 – Nabożeństwo dla wszystkich klas i projekcja filmu.

czwartek 2 marca

„Niech ludzie już dłużej nie obrażają Boga grzechami”

   830  – Liturgia Słowa Bożego dla klas 4-6.

1000 – Liturgia Słowa Bożego dla klas 0-3.

1600 – Nabożeństwo Pokutne i Spowiedź dla klas 4-6.

Piątek 3 marca

„Nie trać odwagi. Nigdy cię nie opuszczę”

   845  – Śpiew i przygotowanie do Mszy Świętej.

900 – Msza Święta dla wszystkich klas.

1600 – Droga Krzyżowa dla wszystkich klas.

 ZAPRASZAMY

Dzień Eucharystyczny w parafii

Najśw. Sakram

W niedzielę 26 II 2017 r., która jest nazwana Zapustną, czyli ostatnią w karnawale przed Wielkim Postem odbywa się w naszej parafii Dzień Eucharystyczny. Dawniej trwał on przez trzy dni i dlatego nazywał się Czterdziestogodzinnym Nabożeństwem. W przyszłą niedzielę każdą Mszę św. będziemy kończyć adoracją Eucharystyczną, czyli adoracją Najświętszego Sakramentu. Przygotowując się do niej warto przeczytać o znaczeniu i pięknie adoracji.

Jednym z ważniejszych źródeł poznawania Jezusa dziś jest adoracja Najświętszego Sakramentu. W czasie adoracji jesteśmy z Nim. Słowo być z (kimś) oznacza przede wszystkim mieć dla niego czas. Kochający się małżonkowie, rodzice i dzieci, przyjaciele pragną jak najczęściej spędzać wspólnie czas, przebywać w swoim towarzystwie, nawet nic nie mówiąc.

Wielkim dramatem dzisiejszego wieku jest brak czasu. Rodzice sądzą, że zastąpią obecność poprzez prezenty, dary materialne. Oblicza się, że dzisiaj jest Polsce pół miliona tzw. eurosierot, dzieci wychowujących się bez miłości rodziców, którzy pracują poza granicami kraju. Skutki emocjonalne i zranienia nie są możliwe do nadrobienia przez całe lata.

Warunkiem życia Jezusem jest przebywanie w Jego obecności, sycenie się Jego osobą, pozwalanie, by zapuszczał w nas swe korzenie (C. M. Martini). W Ewangelii mamy piękny przykład Marii z Betanii, która siedziała u stóp Jezusa w adoracji i przysłuchiwała się Jego słowom i w ten sposób oddawała Mu to, co najważniejsze: otwarte i rozumiejące serce (por. Łk 10, 38-42).

Adoracja jest szczytem modlitwy. W niej łączymy się z boskim źródłem. Proboszcz z Ars mawiał: Gdyby mieszkańcy nieba któregoś dnia przestali adorować Boga, niebo nie byłoby już niebem. A gdyby nieszczęśni potępieńcy w piekle mogli, mimo swoich cierpień, choć przez chwilę adorować Pana, piekło przestałoby być piekłem.

Wbrew pozorom adoracja nie jest prosta ani statyczna. Jest raczej rzeczywistością złożoną, rozwijającą się. Adoracja, można powiedzieć obrazowo, włączona jest w powszechny rozwój człowieka, a zwłaszcza w rozwój transcendentny. Im głębsze poznanie Boga i siebie, tym pełniejsza, owocniejsza i głębsza adoracja. Pamiętam, że w młodości adoracja była dla mnie doświadczeniem trudnym, wymagającym. Obecnie, w miarę starzenia się, coraz chętniej wybieram adorację, zamiast innych form modlitwy.

Adoracja jest intymnym spotkaniem i dialogiem z Bogiem Ojcem, Jezusem Chrystusem i Duchem Świętym, a więc zbliża do Tajemnicy. Myślę, że nasze poznanie Boga i siebie byłoby o wiele głębsze, gdybyśmy nauczyli się częściej zaglądać do kościoła i zatrzymywać na chwilę adoracji, zwłaszcza w sytuacjach zagubienia, samotności, bezradności, problemów. My zwykle a trudnych doświadczeniach szukamy pocieszenia u ludzi, przyjaciół czy bliskich nam osób albo uciekamy w rozrywki: alkohol, telewizję, świat wirtualny.  Zapominamy, że żaden człowiek do końca nie uśmierzy naszego bólu ani nie rozwiąże problemów. Natomiast w czasie adoracji Jezus daje łaskę, siłę oraz pociechę  w trudach i zagubieniu.

Trwanie w obecności Jezusa, adoracja Boga zbliża do ludzi. Miłość do ludzi staje się wtedy głęboka, świadoma, trwała, gdyż opiera się na źródle prawdziwej i absolutnej miłości – na Bogu. Adoracja nie izoluje od ludzi, od świata, nawet od zła. W takiej sytuacji byłaby kolejną formą ucieczki. Przeciwnie, adoracja wychodzi od Boga i prowadzi do realności świata, do ludzi, problemów, cierpienia, zła i pomaga na nie patrzeć w innym świetle – odnowionym sercem i umysłem.

Pięknym świadectwem potwierdzającym tę prawdę jest życie bł. Karola de Foucauld. Po nawróceniu i praktyce życia kontemplacyjnego u Trapistów, Karol tęsknił za bardziej surowym życiem. W Nazarecie, gdzie godzinami adorował Najświętszy Sakrament, odczuł, że jego misją jest żyć Jezusem, jak On: wiele czasu poświęcać na milczącą modlitwę, utrzymywać się z pracy własnych rąk, bez apostolskiej działalności, lecz samym życiem krzyczeć Ewangelię. Ideał ten zrealizował na pustyni w Algierii, najpierw w Beni Abbes, gdzie łączył czas między adorację Najświętszego Sakramentu i służbę ubogim mieszkańcom oazy, a następnie w Tamanrasset, w kraju Tuaregów. Tam również dzielił swój czas między adorację, modlitwę a służbę najuboższym. W Czasie I Wojny Światowej został zamordowany. W pobliżu zwłok znaleziono konsekrowaną Hostię, przed którą się nieustannie modlił, a obok rozsypane notatki wśród których znajdowało się przepisane z Ewangelii św. Jana zdanie: Jeżeli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity (J 12, 24).

Bł. Karol nie doczekał się naśladowców za swego życia. Dziś jednak jego duchowi synowie i córki (Mali Bracia i Małe Siostry) realizują ideał Br. Karola – modlitwy, kontemplacji, adoracji w sercu świata. Żyją we wspólnotach, łącząc adorację z pracą i prostotą życia. Wierzą, że obecność Najświętszego Sakramentu dyskretnie zmienia ludzi i świat.

Joachim Badeni OP wspomina o. Pery’ego, którego poznał na placówce u Berberów w Maroku. O. Pery nie mógł ewangelizować, gdyż prawo koraniczne zabrania tego pod karą śmierci, dlatego cały poświęcał się kontemplacji. Było wielogodzinne wystawienie Najświętszego Sakramentu w monstrancji, Msza święta. Mówił, że ta obecność Boża przygotowuje tę ziemię do ewentualnej ewangelizacji. Najpierw obecność, potem głoszenie.

Spotkanie z Jezusem w czasie adoracji wnosi odpoczynek i pokój wewnętrzny w serca, umacnia, dodaje siły i odwagi do podjęcia trudu życia. Ile razy przeżywałem trudne chwile zmęczenia życiem, niezadowolenia, frustracji, zagubienia i wszedłem na chwilę adoracji do kaplicy, zawsze wychodziłem umocniony i pełen energii do dalszego życia. Adoracja jest świadomością siebie, swego życia i drogą do podjęcia wszystkich wyzwań, jakie niesie życie.

Adoracja uczy tajemnicy. Nie wyjaśnia wszystkiego, nie rozwiązuje w  automatyczny sposób problemów. Nie odsłania również do końca tajemnicy Boga i naszego istnienia. Z adoracji wynosimy raczej wiele twórczych pytań i wątpliwości. Mimo to  wprowadza głęboki wewnętrzny pokój, radość, rodzi zaufanie do Boga, ludzi, własnego życia.

Adoracja jest nie tylko poznawaniem Jezusa, ale również innych i siebie. Dziś zwykle brakuje nam czasu na adorację. W rzeczywistości nie mamy czasu na wiele spraw, ponieważ nie mamy czasu na adorację. Brak czasu na adorację sprawia, że marnujemy go na plotki, obmowy, bezmyślną lekturę, bezsensowne filmy, bezowocną krzątaninę… Adoracja porządkuje całe życie. Nie tylko duchowe, ale również emocjonalne, etyczne, wspólnotowe. Czas poświęcany adoracji sprawia, że codzienne życie staje się stopniowo bardziej zorganizowane, uporządkowane i głębsze.

W jednym ze świadectw Matka Teresa z Kalkuty napisała: W naszym zgromadzeniu miałyśmy zwyczaj urządzać adorację raz w tygodniu przez godzinę; potem w roku 1973 postanowiłyśmy mieć adorację codziennie przez godzinę. Od tej chwili nasza miłość dla Jezusa stała się bardziej pogłębiona, nasza miłość dla innych bardziej wyrozumiała, nasza miłość dla biednych bardziej współczująca, podwoiła się u nas liczba powołań. Bóg pobłogosławił nam licznymi i wspaniałymi powołaniami. Stanisław Biel SJ