Początek ks. Wiesław Taraska

Author Archives

100 DNI WOLNOŚCI NA 100-LECIE NIEPODLEGŁOŚCI POLSKI

abstynencja

100 dni trzeźwości na 100-lecie niepodległości zaproponowali na Jasnej Górze uczestnicy Pielgrzymki Apostolstwa Trzeźwości. Jest wielkie wołanie do Boga o uwolnienie Polski z pijaństwa. Polacy wciąż piją zbyt dużo i zbyt intensywnie, a dramat alkoholizmu dotyczy nawet kilku milionów obywateli.

Jasnogórskie spotkanie wpisuje się w realizowany w kraju Narodowy Program Trzeźwości. Jak podkreślił bp Tadeusz Bronakowski, przewodniczący Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości jego celem jest zmniejszenie spożycia alkoholu, skali i akceptacji dla upijania się oraz podniesienie do 21 lat wieku inicjacji alkoholowej.

„Od pierwszej soboty sierpnia do 11 listopada mija dokładnie sto dni. Proponujemy rodakom sto dni całkowitej abstynencji na stulecie niepodległości. To jest taki test dla każdej, każdego z nas, czy jesteśmy naprawdę w stanie ponieść jakąś ofiarę, aby zatroszczyć się o prawdziwą, wewnętrzną wolność”

ZAPROSZENIE BPA H. TOMASIKA DO PIELGRZYMOWANIA

pielgrzymka-do-łagiewnik-20181P6A2166-1024x682

Zaproszenie do udziału w Pieszej Pielgrzymce na Jasną Górę w 2018 r.

W dniu 6 sierpnia 2018 roku wyruszy na trasę do Częstochowy 40. Piesza Pielgrzymka Diecezji Radomskiej na Jasną Górę.

Pielgrzymowanie jest wpisane w historię człowieka i całego Ludu Bożego. Przypomina nam o tym, że całe życie człowieka jest pielgrzymowaniem do celu wyznaczonego przez Boga – Stwórcę.

Abraham, „ojciec naszej wiary”, posłuszny Bożemu poleceniu, podejmuje pielgrzymowanie do ziemi wskazanej przez Pana Boga. Podczas tej pielgrzymki buduje ołtarz i składa ofiarę dziękczynną. Pięknym wzorem pielgrzymowania jest Najświętsza Maryja Panna: „W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w [pokoleniu] Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę” (Łk 1,39-40).

Człowiek wiary odpowiada na Boże zaproszenia uświęcając także czas i przestrzeń. Jedną z form takiego uświęcania jest pielgrzymowanie.

Pielgrzymka to czas refleksji, modlitwy i ofiary. Pielgrzymka – to „rekolekcje w drodze”. W tym roku treścią naszych rozważań będą prawdy zawiązane z tematem: „Zostaliśmy napełnieni Duchem Świętym”. Dziękując za odzyskanie wolności będziemy modlić się w intencji naszej Ojczyzny. Naszym przewodnikiem będzie Patron roku duszpasterskiego – Św. Stanisław Kostka.

Dziękuję Kierownictwu Pielgrzymki, Duszpasterzom oraz ich Współpracownikom za przygotowanie naszej Pielgrzymki na Jasną Górę. Serdecznie zapraszam Was, Drodzy Siostry i Bracia do udziału w Pielgrzymce. W szczególny sposób zapraszam młodzież do włączenia się w przygotowanie i przeżycie „rekolekcji w drodze”. Wszystkich pątników proszę o tworzenie atmosfery braterskiej współpracy w duchu rozmodlenia i ofiary.

Na trud pielgrzymowania z serca błogosławię. Bp. Henryk Tomasik

NABOŻEŃSTWO DO NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA

Serce

W czerwcu oraz w pierwsze niedzielę miesiąca odbywa się nabożeństwo do Najśw. Serca Pana Jezusa o godz. 17.30

„Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi i nie oszczędziło siebie”

Serce Jezusa  jest pełnią wszystkich cnót, schronieniem sprawiedliwości i miłości; sanktuarium ,w którym zamknięte są wszystkie skarby mądrości , świętości i łaski; cierpliwe i miłosierne; źródło życia i świętości; pokryte obelgami.

Aby okazać swoją miłość do każdego z nas i pobudzić nas do miłości, Jezus, w swym wyjątkowym objawieniu, ukazał swoje serce jako symbol miłości, aby było dla nas mocnym bodźcem, który skłoniłby nas do odpowiedzi na Jego miłość. „Ukazał mi – pisze św. Małgorzata Maria Alacoque – że Jego gorącym pragnieniem jest to, by był miłowany przez ludzi… podał mi myśl, by ukazać ludziom Jego Serce”.

Celem kultu Najświętszego Serca Jezusowego jest rozpalenie i wzrost naszej miłości do Jezusa oraz wynagrodzenie obelg, jakie Mu zostały zadane. W ten sposób zostaliśmy wprowadzeni w sedno objawienia chrześcijańskiego, które polega na miłości. Miłość stoi u podstaw Wcielenia, życia, nauki i ofiary Chrystusa. Przez duchowość Serca Jezusa dojdziemy do największej świętości.

Miłość ta najpełniej ukazała się w Męce i w Eucharystii, z którymi kult Najświętszego Serca Jezusa posiada ścisły związek. Dlatego w objawieniach św. Małgorzaty Marii, Jezus ukazał Swoje serce wraz z symbolami Męki, podniesione na krzyżu i otoczone cierniem.

Ta niezmierna miłość skłoniła Syna Bożego do podjęcia za każdego z nas śmierci i oddania się całkowicie w sakramencie ołtarza, będącego syntezą streszczającą jego miłość.

Miłość, cel tego kultu, ma za szczególną cechę wynagrodzenie, które jest szczególnym dowodem miłości. Serce Jezusa z jednej strony jest rozpalone miłością do ludzi, z drugiej – straszliwie ranione przez ich niewdzięczność.

Sam Jezus skarżył się do św. Małgorzaty Marii, ukazując jej swoje Serce otoczone cierniową koroną: „ Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi i nie oszczędziło siebie, wyniszczając się i poświęcając, aby okazać swoją miłość. Zamiast wdzięczności większość ludzi okazuje swoją niewdzięczność przez swój brak szacunku, świętokradztwa, oziębłość i pogardę Mnie obecnemu w tym Sakramencie miłości. Tym jednak, co mnie najbardziej zasmuca, to fakt, że serca konsekrowane tak mnie traktują”.

Ponieważ kult Najświętszego Serca Jezusa jest kultem miłości, Eucharystię, sakrament miłości, można traktować jako sakrament Najświętszego Serca Jezusa. Wynika z tego, że grzechy przeciwko Eucharystii wymagają szczególnego wynagrodzenia.

Dziś, w stanie chwalebnym, Jezus nie może cierpieć. Nie jest jednak nieczuły na miłość i nienawiść ludzi. Grzech sprawia Mu wielką przykrość, podczas gdy pełna miłości wdzięczność sprawia Mu prawdziwą radość.

Podczas swojego ziemskiego życia Jezus cierpiał także za przyszłe obelgi. W swej mądrości przewidział wyraźnie każdą obrazę, zdaną Mu we wszystkich czasach i cierpiał z powodu niej. Nie ulega wątpliwości, że przewidział także nasze wynagrodzenie i doznawał z tego powodu pociechy.

Mając na uwadze naszą nędzę, przytulmy się do Najświętszego Serca Jezusa, bo gdybyśmy nawet mieli na sumieniu grzechy wszystkich potępionych, nie powinniśmy wątpić w Boże miłosierdzie. Gdybyśmy nawet byli otchłanią upodlenia, nie wyczerpiemy nigdy miłosierdzia Serca Jezusowego, bo im więcej z Niego będziemy czerpać, tym więcej będzie się pomnażać.

Prośmy Jezusa, aby ukrył nas w otchłaniach swego nieskończonego miłosierdzia, aby dał nam łaskę rzucić się w Jego ramiona jak dziecko. Jeśli będziemy ufali w miłosierdzie Serca Bożego, udzieli nam łaski przewyższającej nasze pragnienia. Wniknijmy w sekrety tego Serca, a poznamy otchłań Jego miłosierdzia. Zob. Apostolstwo Chorych”

Wigilia w niedzielę – co zrobić z postem?

WIGILJA

Czy w związku z tym, że Wigilia przypada w niedzielę, katolików obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych?

Pierwszą sprawą, którą należy podkreślić, jest fakt, że przepisy kościelne nie nakładają na wiernych obowiązku wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w Wigilię Bożego Narodzenia. Post wigilijny bierze się raczej z tradycji. Jest to jednak zwyczaj stosowany powszechnie w Polsce i wynika z przygotowywania się do ważnych duchowych wydarzeń poprzez praktyki ascetyczne i pokutne. Należy jednak pamiętać, że jego złamanie nie skutkuje grzechem.

Nawet gdyby post wigilijny wynikał z przepisów kościelnych, sytuacja, gdy Wigilia wypada w niedzielę, znosiłaby ten post, bo niedziela jako święto zmartwychwstania Pana Jezusa znosi wszelkie posty.

Pomimo tego, że wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych w Wigilię Bożego Narodzenia nie jest naszym obowiązkiem, zachęca się wiernych, by dotrzymać tej tradycji, traktując ją jako element osobistej ascezy na drodze przygotowania do święta Narodzenia Pańskiego.

Zobacz:gosc.pl

RORATY 2017 ZE ŚWIĘTYM JÓZEFEM

RORATY LAMPION 2017

W dni powszednie roraty w kościele dolnym Matki Bożej Miłosierdzia: dla starszych o godz. 6.30, a dla dzieci z rodzicami od poniedziałku do piątku wieczorem o godz. 18.00. W czasie rorat poznamy bliżej postać Strażnika Skarbów – św. Józefa. Oczywiście skarbami dla niego i dla nas są Jezus i Maryja. Zachęcamy dzieci, aby na roraty przychodziły z lampionami i wzięły udział w konkursie adwentowym organizowanym podczas spotkania roratniego.

RORATY Strażnik

FaceLook

Facelook

W piątek 17 listopada 2017 r. odbędzie się w kościele Matki Bożej Miłosierdzia w Radomiu spotkanie dla młodzieży „FaceLook” o godz. 19.00 (w kościele dolnym), które w duchu chrześcijańskich wartości chce pomóc młodym w zawieraniu nowych znajomości, sympatii, przyjaźni, a może nawet w perspektywie dojrzałe związki małżeńskie. Podczas tego spotkania przewodnim tematem będzie analiza uczucia strachu. Jedynym ze środków do tego służących będzie pantomima. Natomiast drugą część spotkania będą stanowić trzy minutowe rotacyjne rozmowy pomiędzy uczestnikami, celem poznania innych, a przez rozmowy również bardziej siebie. Zapraszamy szczególnie młodzież.

ODPUST PARAFIALNY

ostra-brama

We czwartek przypada odpust parafialny z okazji święta Matki Bożej Miłosierdzia, które co roku przypada 16 listopada. Zapraszamy wszystkich parafian, gości i sympatyków do świętowania naszej uroczystości.

Już w wigilię święta, w środę odbędą się I nieszpory maryjne o godz. 17.30.

W sam dzień odpustu, we czwartek Msze Święte będą o godz. 7.00, modlitwa różańcowa w intencji parafii, gości i sympatyków naszego kościoła o godz. 9.30, suma z udziałem księży z dekanatu Radom – Centrum o godz. 10.00 i wieczorem II nieszpory maryjne kończące uroczystość odpustową o godz. 17.30 i Msza św. o godz. 18.00.

We czwartek mamy możliwość uzyskania odpustu zupełnego spełniając znane nam warunki, który możemy ofiarować za siebie, lub za zmarłych. Warto z tej możliwości skorzystać.

51. ŚWIATOWY DZIEŃ MEDIÓW

MEDIA

Nie lękaj się, bo jestem z tobą (Iz 43, 5)

„Przekazujmy nadzieję i ufność w naszych czasach”

Orędzie na 51. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu 2017 roku

WPROWADZENIE (autorstwa ks. Tomasza Wasilewskiego)

Papież Franciszek zwraca uwagę, że ponad warstwą faktów i wydarzeń, warstwą informacji dobrych i złych istnieje warstwa głębszego znaczenia. Można ją najpełniej odkryć w świetle Ewangelii Jezusa Chrystusa. Kto patrzy na świat komunikacji społecznej przez „okulary” Ewangelii zdolny jest dostrzec w każdym wydarzeniu, pomimo wielu skandali i wojen, odblask odwiecznego dialogu między Bogiem i człowiekiem, pełnego nadziei. Ta nadziej może stać się podstawą odnowienia sposobu i klimatu naszej wzajemnej komunikacji. Pojawiające się w dokumencie odwołanie do uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego związane jest z faktem, iż w większości krajów Dzień Środków Społecznego Przekazu obchodzony jest właśnie w to liturgiczne wspomnienie.

1 Dostęp do środków przekazu, dzięki rozwojowi technologicznemu, daje wielu osobom możliwość natychmiastowego dzielenia się informacjami i rozpowszechniania ich na szeroką skalę. Wiadomości te mogą być dobre albo złe, prawdziwe lub fałszywe. Już nasi starożytni ojcowie w wierze mówili o ludzkim umyśle jako o kamieniu młyńskim, który jest poruszany przez wodę i nie można go zatrzymać. Jednak ten, kto odpowiada za młyn, może zdecydować, czy mleć w nim pszenicę czy też kąkol. Umysł człowieka jest wciąż w ruchu i nie może zaprzestać mielenia tego, co otrzymuje, ale to do nas należy decyzja, jaki materiał mu dostarczamy (por. JAN KASJAN, List do Leoncjusza Igumena).

2 Chciałbym, aby do tych wszystkich, którzy czy to na płaszczyźnie zawodowej, czy też w relacjach osobistych, codziennie mielą wiele informacji, by dostarczyć pachnący i dobry chleb posilającym się owocami ich przekazu, to orędzie mogło dotrzeć i być dla nich zachętą. Chciałbym zachęcić wszystkich do komunikacji konstruktywnej, która odrzucając uprzedzenia wobec innych, sprzyjałaby kulturze spotkania, dzięki której możemy nauczyć się postrzegania rzeczywistości ze świadomą ufnością.

3 Myślę, że musimy przerwać błędne koło niepokoju i spiralę lęku, będące owocem nawyku koncentrowania uwagi na złych wiadomościach (wojnach, terroryzmie, skandalach i wszelkiego rodzaju ludzkich niepowodzeniach). Oczywiście, nie chodzi o promowanie dezinformacji, w której pomijany byłby dramat cierpienia ani o popadanie w naiwny optymizm, którego nie nadweręża skandal zła. Wręcz przeciwnie chciałbym, abyśmy wszyscy starali się przezwyciężyć to często nas ogarniające uczucie niezadowolenia i zrezygnowania, pogrążające w apatii, rodzące lęki lub wrażenie, że złu nie można postawić granic. Ponadto, w systemie komunikacyjnym, gdzie rządzi logika, w myśl której dobra wiadomość nie chwyta, a zatem nie jest newsem, i gdzie dramat cierpienia oraz tajemnica zła łatwo stają się widowiskiem, można ulec pokusie znieczulenia sumienia lub pogrążenia się w rozpaczy.

4 Chciałbym w związku z tym przyczynić się do poszukiwania otwartego i twórczego stylu komunikacji, który nie będzie nigdy przyznawał złu głównej roli, ale starał się ukazywać możliwe rozwiązania, inspirując w ludziach, którym przekazywane są wiadomości, podejście konstruktywne i odpowiedzialne. Chciałbym zachęcić wszystkich do przedstawiania mężczyznom i kobietom naszych czasów wersji faktów naznaczonej logiką dobrej nowiny.

Dobra wiadomość

5 Życie człowieka nie jest jedynie aseptyczną kroniką wydarzeń, ale dziejami, historią oczekującą, że będzie opowiedziana poprzez wybór klucza interpretacyjnego, zdolnego wyselekcjonować i zebrać najważniejsze dane. Rzeczywistość jako taka nie jest jednoznaczna. Wszystko zależy od spojrzenia, jakim jest obejmowana, od okularów, przez które decydujemy się na nią patrzeć: gdy zmieniamy szkła, rzeczywistość również wygląda inaczej. Co zatem może być punktem wyjścia, aby odczytywać rzeczywistość, patrząc przez właściwe okulary? 

6 Dla nas, chrześcijan, okularami pozwalającymi rozszyfrować rzeczywistość może być jedynie dobra nowina, wychodząc od Dobrej Nowiny par excellence: Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego (Mk 1,1). Tymi słowami ewangelista Marek rozpoczyna swoje opowiadanie, głosząc dobrą nowinę, odnoszącą się do Jezusa, ale bardziej niż informacją o Jezusie, jest to raczej dobra nowina, którą jest sam Jezus. Czytając stronice Ewangelii, odkrywamy bowiem, że tytuł dzieła odpowiada jego treści, a przede wszystkim, że tą treścią jest osoba Jezusa.

7 Ta dobra nowina, którą jest sam Jezus, jest dobra, nie dlatego, że jest wolna od cierpienia, ale dlatego, że również cierpienie jest przeżywane w szerszych ramach, jako integralna część Jego miłości do Ojca i do ludzkości. W Chrystusie Bóg stał się solidarny z każdą ludzką sytuacją, objawiając nam, że nie jesteśmy sami, ponieważ mamy Ojca, który nigdy nie może zapomnieć o swoich dzieciach. Nie lękaj się, bo jestem z tobą (Iz 43,5): brzmi pocieszające słowo Boga, który zawsze angażuje się w dzieje swego ludu. W Jego umiłowanym Synu ta obietnica Boga – jestem z tobą – posuwa się do przyjęcia całej naszej słabości, aż po umieranie naszą śmiercią. W Nim także ciemność i śmierć stają się miejscem komunii ze Światłem i z Życiem. W ten sposób rodzi się nadzieja dostępna dla wszystkich, właśnie w miejscu, gdzie życie zaznaje goryczy porażki. Jest to nadzieja, która nie zawodzi, ponieważ miłość Boża została rozlana w naszych sercach (por. Rz 5,5), i sprawia, że rozkwita nowe życie, tak jak roślina wyrasta z ziarna, które wpadło w ziemię. W tym świetle każdy nowy dramat zachodzący w dziejach staje się również scenerią możliwej dobrej nowiny, ponieważ miłość potrafi znaleźć drogę bliskości i serca zdolne się wzruszać, oblicza zdolne nie ulegać zniechęceniu, ręce gotowe do budowania.

Ufność w ziarno królestwa

8 Aby nauczyć swoich uczniów i rzesze tej ewangelicznej mentalności i dać im odpowiednie okulary, przez jakie trzeba patrzeć na logikę miłości, która umiera i powstaje z martwych, Jezus odwoływał się do przypowieści, w których królestwo Boże jest często porównywane do ziarna, uwalniającego swoją siłę życiodajną właśnie wówczas, gdy obumiera w ziemi (por. Mk 4,1-34). Posługiwanie się obrazami i metaforami, aby przekazać pokorną moc królestwa nie ma na celu zmniejszenia jego wagi i pilnej konieczności, ale jest miłosierną formą, która zostawia słuchaczowi przestrzeń wolności, aby ją przyjąć i odnieść również do siebie. Ponadto, jest to uprzywilejowany sposób, by wyrazić ogromną godność tajemnicy paschalnej, godząc się, aby to bardziej obrazy niż pojęcia przekazywały paradoksalne piękno nowego życia w Chrystusie, gdzie wrogość i krzyż nie niweczą, ale dokonują Bożego zbawienia, gdzie słabość jest silniejsza od wszelkiej ludzkiej mocy, gdzie niepowodzenie może być wstępem do najwspanialszego spełnienia się wszystkich rzeczy w miłości. Właśnie w ten sposób bowiem dojrzewa i pogłębia się nadzieja królestwa Bożego: Jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie (Mk 4,26-27).

9 Królestwo Boże już jest pośród nas, jak ukryte przed powierzchownym spojrzeniem ziarno, którego rozwój odbywa się w milczeniu. Kto ma oczy, które stały się czyste za sprawą Ducha Świętego, potrafi zobaczyć, że ono kiełkuje i nie pozwala sobie ukraść radości z królestwa z powodu stale obecnego kąkolu.

Horyzonty Ducha

10 Nadzieja budowana na dobrej nowinie, którą jest Jezus, pozwala nam spojrzeć wyżej i kontemplować Go w liturgicznych ramach uroczystości Wniebowstąpienia. Choć wydaje się, że Pan się od nas oddala, to w istocie poszerzają się horyzonty nadziei. Każdy mężczyzna i każda kobieta, w Chrystusie, który podnosi nasze człowieczeństwo aż do nieba, może bowiem z pełną wolnością wejść do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje (Hbr 10,19-20). Poprzez moc Ducha Świętego możemy być świadkami i głosicielami nowej ludzkości, odkupionej, aż po krańce ziemi (Dz 1,7-8).

11 Ufność w ziarno królestwa Bożego oraz w logikę paschalną nie może nie kształtować także naszego sposobu komunikowania. Takiej ufności, która czyni nas zdolnymi do działania – w wielu formach, w jakich dokonuje się dziś komunikacja – z przekonaniem, że można zobaczyć i naświetlić dobrą nowinę, obecną w rzeczywistości każdej opowiadanej historii i w obliczu każdej osoby.

12 Ten, kto w wierze daje się prowadzić Duchowi Świętemu, staje się zdolny, by rozeznać w każdym zdarzeniu to, co dzieje się między Bogiem a ludzkością, rozpoznając, że On sam, w dramatycznej scenerii tego świata, tworzy fabułę historii zbawienia. Nić, którą tkana jest ta święta historia, stanowi nadzieja, a tkaczem jest nie kto inny jak Duch Pocieszyciel. Nadzieja jest najbardziej pokorną z cnót, ponieważ pozostaje ukryta w zakamarkach życia, ale jest podobna do zaczynu, który zakwasza całe ciasto. Wzmacniamy ją, odczytując ciągle na nowo Dobrą Nowinę, tę Ewangelię, która była wznawiana w licznych wersjach w życiu świętych, mężczyzn i kobiet, którzy stali się ikonami miłości Boga. Także dzisiaj Duch Święty zasiewa w nas pragnienie królestwa przez wiele żywych kanałów, przez ludzi, którzy pozwalają, by Dobra Nowina prowadziła ich przez dramat historii i są jak latarnie morskie w mroku tego świata, które oświetlają szlak i otwierają nowe drogi ufności i nadziei. FRANCISZEK Watykan, 24 stycznia 2017 roku.

Źródło: © Bollettino (Sala Stampa della Santa Sede)

VI APEL MŁODYCH I NIEZIEMSKIE

apel_sdm_2016_01

ZAPROSZENIE NA VI APEL MŁODYCH I NIEZIEMSKIE GRANIE

Droga Młodzieży – Spotkanie młodzieży z naszej diecezji na radomskim deptaku stało się już tradycją. Prosta formuła, w której jest czas na świadectwa, zabawę, pieśni uwielbienia i modlitwę, została przyjęta przez młodzież i duszpasterzy. Każdego roku zaskakuje przejmująca cisza, która zapada w chwili adoracji Najświętszego Sakramentu.

Adorację w czasie Apelu poprowadzą: s. Julia Dubowska, świadek Cudu Eucharystycznego w Sokółce i ks. Jakub Bartczak, raper. Motywem przewodnim tegorocznego spotkania będzie hasło „Zostań z nami, Panie!”

Zapraszam wszystkich młodych oraz ich duszpasterzy i katechetów na kolejny Apel Młodych, który odbędzie się w centrum Radomia, przed Urzędem Miasta, 16 września o godzinie 18.00.

Apel Młodych poprzedzać będą „Targi Młodych”, które będą miały miejsce na Placu Corazziego (Plac przed Urzędem Miejskim). Będą one finalnym momentem Forum Młodych, które zgromadzi młodych przedstawicieli wszystkich parafii naszej diecezji oraz przedstawicieli ruchów i stowarzyszeń młodzieżowych działających w naszej diecezji. O godz. 16.45. zapraszam na koncert Siewców Lednicy. Mam nadzieję, że spotkanie będzie wielkim świętem młodzieży oraz czasem wspólnej modlitwy i refleksji. Biskup Henryk

AKT POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA

AKT

Troska o małżeństwa i rodziny, prawo do życia każdego człowieka i godność kobiet to główne przesłanie Aktu Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi, który miał miejsce 6 czerwca w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem z udziałem Konferencji Episkopatu Polski, został następnie ponowiony w każdej diecezji, parafii i rodzinie 8 wrześnie br., w uroczystość Narodzenia Matki Bożej. 
Tegoroczny Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi jest nawiązaniem do wydarzeń z 8 września 1946 r., kiedy to na Jasnej Górze, z udziałem ok. miliona osób, biskupi pod przewodnictwem Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda poświęcili naszą ojczyznę Niepokalanemu Sercu Maryi. Akt ten nawiązywał do ofiarowania świata Niepokalanemu Sercu Maryi, którego dokonał Pius XII w 1942 r. 

treść Aktu:

Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi 
O Święta i Niepokalana Dziewico!
Jakimi pochwałami zdołamy wysławić Ciebie, która za­mknęłaś w swym łonie Tego, którego niebiosa ogarnąć nie mogą. Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosła­wiony jest owoc Twojego łona.
Oto mija już sto lat od Twojego objawienia się trojgu dzie­ciom w Fatimie, gdzie prosiłaś o modlitwę i pokutę za grzeszników oraz o nawrócenie. Dzisiaj stajemy przed Tobą my, polscy biskupi, duchowieństwo, osoby życia konsekro­wanego, wierni świeccy i zwracamy się do Twego Niepoka­lanego Serca, postanawiając rzetelnie odpowiedzieć na Two­ją prośbę.
Pragniemy, z Bożą pomocą – na różnych płaszczyznach na­szego życia i pracy – stanowić jeden, nawracający się nie­ustannie Lud Boży, w którym nie ma nienawiści, przemocy i wyzysku. Pragniemy żyć w łasce uświęcającej, aby nasz Ko­ściół stał się prawdziwym Domem Bożym i Bramą Nieba.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Matko Świętej Rodziny z Nazaretu, bądź opiekunką pol­skich rodzin. Chcemy uczynić wszystko co niezbędne, by bronić godności kobiety i wspomagać małżonków w wier­nym wytrwaniu w świętym związku sakramentalnym. Zobowiązujemy się bronić związku małżeńskiego ustano­wionego przez Boga i nie dawać posłuchu podszeptom złe­go ducha, zachęcającego nas do nadużywania wolności i do realizowania źle rozumianej tolerancji.
Chcemy, aby wszyscy małżonkowie objawiali swoim życiem Bożą miłość, a dzieci i młodzież nie utraciły wiary i nie zo­stały dotknięte zepsuciem moralnym.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Maryjo, Przybytku Ducha Świętego, Ty chroniłaś poczę­te życie Jezusa a teraz uczysz nas, jak troszczyć się o dzieci nienarodzone. Chcemy dar życia uważać za największą ła­skę od Boga i za najcenniejszy skarb. Postanawiamy stać na straży poczętego życia, aby każdy człowiek mógł wzrastać w pokoju i bezpieczeństwie we własnej rodzinie.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Rodzicielko Założyciela Kościoła, my polscy biskupi – w naszej pasterskiej posłudze – będziemy dążyli do tego, by wzrastało i umacniało się Mistyczne Ciało Chrystusa, by duchowieństwo dochowywało wierności Bogu, Krzyżowi świętemu i Ewangelii, a osoby życia konsekrowanego reali­zowały swój zakonny charyzmat i były dla świata czytelnym znakiem obecności Twojego Syna.

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Nasza Matko i Królowo, pragniemy – poprzez autentycz­nie chrześcijański styl życia – przyczyniać się do powrotu tych, którzy odeszli z Owczarni Chrystusa, aby odnaleźli na nowo Twojego Syna i zrozumieli, że tylko On jest „Drogą i Prawdą i Życiem” (J 14, 6).

Wszyscy: Niepokalane Serce Maryi, przyrzekamy!

Przyrzekamy uczynić wszystko, aby w naszym życiu osobi­stym, rodzinnym, narodowym i społecznym realizowała się nie nasza własna wola, ale wola Twojego Syna.
Poświęcając się Twemu Niepokalanemu Sercu, pragniemy jak najściślej zjednoczyć się z Tobą, Najświętsza Dziewico, oddając się Chrystusowi – jedynemu Zbawicielowi, który żyje i króluje na wieki wieków.

Wszyscy: Amen.

za: www.episkopat.pl

zobacz także:

– Sekretarz Episkopatu: Akt Poświęcenia Maryi jednym z najważniejszych wydarzeń 2017 r.

– Rzecznik Episkopatu: w piątek historyczny Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Maryi

– Biskupi ponowili Akt Poświęcenia Kościoła w Polsce Niepokalanemu Sercu Maryi – Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem dn. 6 czerwca br.